'ක්ලැරා' යනු පරාක‍්‍රම කොඩිතුවක්කු මහතාගේ අලුත් ම නවකතාවයි. එහි කේන්ද්‍රය නැසී ගිය සංගීතඥයෙක් මෙන්ම ජනකාන්ත ගායකයෙක් වූක්ලැරන්ස් විජේවර්ධනයි. 'ක්ලැරා' යන්න පොතේ නම ලෙස යෙදීමෙන් තවදුරටත් ක්ලැරන්ස් වෙතට ළං වන්නට පරාක‍්‍රම විසින් රසිකයාට ඉඩ කඩ සෑදුවා වැන්න. මේ නවකතාව නම් කොට ඇත්තේ සංගීතමය නවකතාවක් ලෙසනි. කෙසේ වෙතත් එය සංගීතමය නවකතාවක් ලෙස හැඳින්වූයේ සංගීතඥයෙක් ගැන ලියූ පොතක් නිසා වනැයි සිතමි. ලොව නවකතා ප‍්‍රවර්ග ගැන අවධානය යොමු කරද්දී පවා සංගීතමය නවකතා යනුවෙන් ප‍්‍රවර්ගයක් හමුවන්නේ නැත. එහි වදනාර්ථය නම් සංගීතය ඇතුළත් යන්න ය. ඒ අරුතින් ගන්නේ නම් එරික් ඉලයප්ආරච්චිගේ 'ලලිත සමය' පවා සංගීතමය නවකතාවක් විය හැකිය.

පරාක‍්‍රම කොඩිතුවක්කු ලාංකේය සාහිත්‍ය වංශකතාවේ කවියෙක් ලෙස නම සටහන් කළ අයෙකු බවට විවාදයක් නැත්තේ ය. කෙසේ වෙතත්, සාහිත්‍ය, සංස්කෘතික අවකාශයේ ඔහුගේ දෘෂ්ටිවාදී විතැන්වීම් දක්නට ලැබුණු අවස්ථා ද බොහෝ ගණනකි. ඉතා ම ලාබ බාල ව්‍යාපෘති වූ රන්ජන් රාමනායකවැන්නෙක් එවක නිපද වූ 'වන්ෂොට්' වැනි සිනමාපටයකට න්‍යායික ආවරණ සැපයීමට ඔහු දරන ලද වෑයම එවැන්නකි.

පරිධියට වීසිකර දමන ලද ජනකාන්ත චරිත විෂයෙහි යම් කතිකාවක් ඇති කරන්නට දරණ වෑයම මින් පෙර දකින්නට ලැබුණේ, ඔහුගේ 'ජෝති රශ්මි රාත‍්‍රී' කෘතියෙනි. ඒ අදටත් ජනකාන්ත ගායකයෙකු වන එච්. ආර්. ජෝතිපාලකේන්ද්‍ර කරගෙන ලියැවුණකි. මේ ජෝති පිළිබඳව වන කතිකාව නැංවීම එකලමහැදුරු සුචරිත ගම්ලතුන් හඳුන්වනු ලැබුවේ, 'ජෝතිපාල ඔජ වැඩවීමක්' ලෙසිනි. පරිධියට විසි කරන ලද ජනකාන්ත චරිත පිළිබඳ සංවාදය වටනා එකක් වුවද ගම්ලත් කියන්නා සේ ම මේ 'ඔජ වැඩවීම්' සාහිත්‍ය කලා සංස්කෘතික විෂයන්හි ලා ඉටු කරන්නේ ප‍්‍රගතිශීලී කාර්ය භාරයක් නොවේ.

ලොව එතෙක් මෙතෙක් පහළ වූ නායකයින්, පීඩකයින්, විප්ලවකරුවන්, ගායකයින්, කලාකරුවන් සියලූ දෙනා සිය කාර්යභාරය කර තිබෙන්නේ ඉතිහාසය විසින් ඔවුනට දෙන ලද තත්වයක දී බව අමතක නොකළ යුතු ය. පුද්ගල ජනකාන්තභාවය පවා එක්තරා දුරකට පවතින සමාජ, ආර්ථික, දේශපාලන කොන්දේසිවලට යටත් බව නොකිය මනාය. පරාක‍්‍රම විසින් මේ කොන්දේසි විරහිතව පුද්ගල චරිත අනභිභවනීය කිරීමටත් මහා කලා සම්ප්‍රදානයන් අවප්‍රමාණය කිරීමටත් එරෙහිවය එවක ගම්ලතුන් සිය පෑන මෙහෙයවූයේ. 

මේ 'ක්ලැරා' විසින් පවා එම පුද්ගල පරමත්වය නැංවීම සිදු කර ඇති බව පෙනී යයි. ලාංකේය සංගීතය විෂයෙහි ඇති තම විවේචන ක්ලැරා හරහා ගෙනවිත් තිබෙයි. එ් ද වාස්තවික තත්වයන් නොසලකා ය. භාරතීය සම්ප‍්‍රදායන් මෙරට ගෙන ආ පිරිස විවේචනයට ලක්කරන කතුවරයා, ඒවා මිනිස් හද ගැස්ම ගෙන එන්නට අසමත් වූ බව කියයි. පොප්, රොක්, ජෑස්වැනි සංගීත ආරයන් ජනයා තුළට කිඳා බැස ජන හැඟුම් වේදිකාවට ගෙනා ආ බව කියන ඔහු එම සංගීත ප‍්‍රවර්ගයන් ලොව මතු වූ සමාජ, ආර්ථික, දේශපාලන කොන්දේසි නොසලකා හරියි. Falk සහ Elite එනම් නිර්ප‍්‍රභූ සහ ප‍්‍රභූ කලාවන්ගෙන් වෙසෙස්ව යුරෝපයේ ජනප‍්‍රිය කලාවන් (Populer)පැන නැගීමට බොහෝ වාස්තවික හේතු බලපානු ලැබීය. විශේෂයෙන් කාර්මික විප්ලවයෙන් පසුව යුරෝපයේ කම්කරු පංතිය බිහිවීමත් ඒ හරහා පරිධියේ ගොවි ජීවිත ගත කළවුන්ට කේන්ද්‍රයට රොක් වන්නට සිදු වූ අතර අතිශය ඒකාකාරී දිවි පෙවෙතකට හෙළා තම පුරුදු දිවියෙන් විගලිත කර දැමුණි.

මේ තත්වයන් විදාරණය කරන්නට ය, ජනප‍්‍රිය සංගීතය ප‍්‍රවර්ගයන් බිහිවන්නට අඩිතාලම දැමුණේ. ලංකාවේ මේ අනුව ඉංග‍්‍රීසින් විසින් ස්ථාපිත කරන ලද ධනවාදයේ දී ද වෙනස් තත්වයන් ඇති වුණ ද සංගීත ප‍්‍රවර්ග ආදිය පැමිණියේ ධනවාදය පැමිණි ආකාරයටම ය.

එනිසා එකී යුගය විසින් තෝරාගන්නා ලද පුද්ගලයින් අතරට ක්ලැරන්ස් ද ගැනෙන බව ඇත්තකි. 

මේ කෘතිය ප‍්‍රබන්ධයක් බව මුලින් කියන පරාක‍්‍රම අග දී ක්ලැරන්ස් ගේ බිරිඳ ශීලාට ස්තුති කරන්නේ මෙපරිද්දෙනි.

"...ක්ලැරන්ස් විජේවර්ධනගේ එම සුවිසල් නිර්මාණ මෙහෙවර හා දිවි පුවත ආශ‍්‍රය භූමි කොට ගෙන රචිත මෙම සංගීතමය නවකතාව පළ කිරීමට..."

මෙහි පරාක‍්‍රමගේ කාව්‍යමය බස් වහරින් ලක්ෂිතව ඇති මෙහි ක්ලැරන්ස් සහ මෙහි කථකයා අතර වන සංවාද ආදියෙන් අඛ්‍යානය නිමවා ඇත. ඔහුගේ සුවිසල් නිර්මාණ මෙහෙවර ගැනවත්, ක්ලැරන්ස්ගේ චරිතය ගොඩ නැංවීම ගැනවත් මෙහි එන්නේ නැත. ලංකාවේ කණ්ඩායම් සංගීතය ජනයා අතරට ගෙන ගිය සූරිය ආදී තැටි නිෂ්පාදකයන්, ක්ලැරන්ස් වැනි චරිතයක නැග්මටජෙරාල්ඩ් වික‍්‍රමසූරිය වැන්නෙක්ගේ මැදිහත්වීම් අවප‍්‍රමාණය වී ඇති අයුරු සුළුපටු නොවේ.

කණ්ඩායම් සංගීතය ක්ලැරන්ස්ගේ ආගමනයට පෙර ස්ථානගත වී තිබුණේ ය. ක්ලැරන්ස් එහි මග හැර යා නොහැකි චරිතයක් බව ඇත්තකි. ක්ලැරන්ස්ලා'මූන්ස්ටෝන්' ගෙනෙන විට, ලංකාවේ 'ලා සිලොනියස්', 'ලා බම්බාස්','ලොස් කැබලෙරෝස්', 'ෆර්නෑන්ඩුටි‍්‍රයෝස්' වැනි සංගීත කණ්ඩායම් තිබුණු බවත් මීගමුවේ නෙවිල් ප‍්‍රනාන්දු වැනි සංගීත ඉතිහාසයෙන් මකා දමන ලද විශිෂ්ටයෙක් 'මාස්ටර් සර්' වැනි ගීත මෙන් ම පසුව සී. ටී. ප‍්‍රනාන්දු ගැයූ 'මල්බර හිමිදිරියේ' වැනි ගීත ද ගයා තිබුණු බවත් අමතක කළ නොහැකි ය. අද නීලා වික්‍රමසිංහ විසින් නෙවිල් ප්‍රනාන්දු වැන්නෙක් සිටියාදැයි සඳහන් නොකළත් ඇත්ත ඉතිහාසය එබඳු ය.

මෑතකදී සිය ජීවන ගීතය නිමා කළ සංගීතඥ නිමල් මෙන්ඩිස් ද මෙරට සංගීත ඉතිහාසයේ බරපතල අවප්‍රමාණ කෙරුණු විසල් චරිතයකි. ඔහු සිය දිවිය සහ සංගීතය වෙනම පවත්වාගෙන යෑමට වෑයම් කළ නිසාදෝ තමාව උත්කර්ෂයට නංවා ගන්නට වෑයම් කළේ නැත. ජාත්‍යන්තර කීර්තියට පත් ලාංකේය සංගීතඥයෙක් වූ නිමල් මෙන්ඩිස් එංගලන්තයේ Top of the Pop සංගීත වැඩසටහනට ආරාධනා ලැබු ශ‍්‍රී ලංකාවේ එකම සංගීත ශිල්පියාය. බී.බී.සී වර්ගීකරණයට අනුව ඔහු දකුණු ආසියාවෙන් බිහි වූ එක ම පොප්, රොක් සහ පියානෝ රොක් තරුවයි. ඔහුගේ ඉංග‍්‍රිසි භාෂිත ගීත බටහිර සංගීත සමාජයේ සම්භානාවට පත් වූ බව බොහෝ දෙනා දන්නේ නැත.

මාස්ටර් සර්, වියෝ ගී ගැයෙනා, නිම් හිම් සෙව්වා, උපුල් නුවන් විදහා, රන් ටිකිරි සිනා, ගඟ අද්දර වැනි ගීත ඔහුගේ ලකුණ ප‍්‍රකට කරයි. කෙසේ වෙතත් රූපවාහිනියේ රුව ගුණ සුවඳ වැඩසටහනකට සහභාගි වූ නිමල් මෙන්ඩිස් මහතා පැවසුවේ 1970 දශකයේ මීගමුවේ නෙවිල් ප‍්‍රනාන්දු 'මාස්ටර් සර්'ගීතය මුලින්ම ගැයුවාට පසු මෑතකදී භාතිය සහ සංතුෂ් යන දෙදෙනා එම ගීය ගයනවා දුටු තමා හඬා වැටුණු බව යි. නිමල් මෙන්ඩිස් ගැන 'ක්ලැරා' හි සඳහන් වෙන්නේ මෙසේ ය. ක්ලැරන්ස් ගේ කැමති ම ගීතය (ක්ලැරන්ස්ට කැමති ගීතය) 'මාස්ටර් සර්' බව තැනක කියැවේ. 

"නෙවිල් ගේ මුල් ගීතයෙ තනි කටහඬ තනි ගිටාර් හඬ හරි බලගතුයි. කැක්කුම් සහගතයි. නිමල් මෙන්ඩිස් ගයන ඉංග්‍රීසි ගායනයේ ඒ හැඟීම් ආවේසය නැහැ...."
ක්ලැරා - 92 පිටුව

සත්‍ය වශයෙන් ම නිමල් මෙන්ඩිස් 'මාස්ටර් සර්' ගීතය මුලින් ඉංග්‍රීසියෙන් ගැයූවකට පසුව සිංහල පද යෙදීමකි. කෙසේ වෙතත් ක්ලැරන්ස් සහ සූරිය තැටි නිෂ්පාදක ජෙරාල්ඞ් වික‍්‍රමසූරිය අතර තිබූ බැඳීම නිසා බොහෝ නිර්මාණකරුවන් සහ නිර්මාණ බිහි වූ බව එම යුගයේ සත්‍ය ඉතිහාසය සාක්ෂි දරනවා ඇත.

"කණ්ඩායම් සංගීතය, පන් කොළ තොප්පි බතික් සරොම්කාරයින් පිරිසකගේ බොරු කැලිප්සෝවක් වන සැටි ඔබ දුටුවා. දොර හැර ගත්තේ ඔබ ඊළඟ ගමනකටයි..."
ක්ලැරා-(104 පිටුව)

මෙවැන්නක ඇත්තේ පරාක‍්‍රමගේ අාධානග‍්‍රාහී කියවීමක් මිස අනෙකක් නොවේ. මේ කියන විවේචනය සමස්තයක් වෙත එල්ල කළ හැක්කක් නොවේ. ඕනෑම කලා ප‍්‍රවර්ගයක මෙවැනි ප‍්‍රතිරූපකයින් බිහි වීම අරුමයක් ද නොවේ.

පරාක‍්‍රමගේ දෘෂ්ටිවාදී ඌණතාවන් පෙන්වන තවත් නිදසුනක් ලෙස ඔහු නව ලිබරල් ධනවාදයේ සංස්කෘතික ප‍්‍රකාශනය වන විනෝද කර්මාන්තයේ එන'රියැලටි' වසංගතය ඔහු ගන්නා ආකාරය ගිණිය හැකිය. එරික් ඉලයප්ආරච්චි වැනි අයෙක් ඉතා නිවැරදිව සංස්කෘතික ගබඩා කොල්ලකෑමක් විනා අන් යමක් නැතැයි කියවීමට ලක් කරන එවැන්නක් පරාක‍්‍රම සිය දෘෂ්ටිවාදී ඌණතාවැති කවි ඇසින් දකින්නේ මෙසේ ය.

"ඇමරිකාවේ X Factor රියැලිටි ගී තරගයක් දෙස බලන්න. විනිසකරුවන් හැසිරෙන්නේ මිනිස් හදවත් පරීක්ෂා කරන්නට පැමිණි සුර දූතයින් ලෙසටයි. ගීයක් මැද දී ඔවුන් වේදිකාවට දුව ගොස් තරුණ ගායකයෙක් වැළඳ ගන්නවා...ගැයුම් වලදී හද කැළඹී අසුන් වලින් නැගිට සවන් දෙන්නේ ඉකිබිඳිමින්... ඒ ගී ප‍්‍රසංගයට රැස්වන දස දහසක් දෙනා ගීතයට සමවැදී සුසුම් හෙළනවා. එතැන සතුටු විලක්..."
ක්ලැරා - 215 පිටුව

මෙකී ක්ලැරා නිර්මාණය පරිධියට විසි කර දැමුණු ජනකාන්ත චරිතයක් ඔසවා ලීමෙහි ලා ඉටු කරන ප‍්‍රගතිශීලි කාර්යයට සමාන ප‍්‍රතිගාමී කාර්යයක් එම චරිතය නිවැරදිව දෘෂ්ටිවාදී කියවීමකින් තොරව වාස්තවික කොන්දේසි නොසලකා හැරීමෙන් සිදු කෙරෙන බව අන්තයේ දී සටහන් කොට තබමි.

පසුව ලියමි.

ප‍්‍රකට ප‍්‍රකාශන සමාගමකින් ප‍්‍රකාශයකට පත් කොට ඇති මේ කෘතිය පිටු 230ක් පමණ වේ. කෘතියේ බාහිර ආකෘතිය වෙනස් එකක් නොවන මෙහි සාමාන්‍ය පොතකට වඩා අකුරු ප‍්‍රමාණය ලොකු කර, විශාල වශයෙන් පිටු මායිම් (Margin)තබා ඇත්තේ ඇයි දැයි පැහැදිලි නැත. පිටුව අවසානයේ අඟල් දෙකකට ආසන්නව සහ සිරස් අතට අඟලකටත් වඩා වැඩි වන සේ මෙම (Margin)තබා ඇත. සම්මත පොදු ප‍්‍රමාණ ගත්තා නම් මේ කෘතිය පිටු 150කටත් වඩා අඩුවෙන් අවසන් කරන්නට තිබුණා සේ ම පාඨකයාට මිල අඩුවට ගන්නට ද තිබුණි. කෘතිය පුරා කතා කරන පොදුජන හදගැස්ම කෘතිය මුද්‍රණයේදී නොසලකා හැර තිබීම ඛේදයකි.